آتریپلکس ها یکی از مهمترین گیاهان خانواده اسفناجیان می باشند که علاوه بر تنوع گونه ای ، شرایط مختلف محیطی را به خوبی تحمل می نمایند ، یکی از این گیاهان مغزی برای دامها نیز به شمار می روند و سبب داشتن پروتئین کافی ، خوش خوراکی تا حدودی مناسب رشد سریع و سازش با محیط های مختلف و تولید علوفه قابل ملاحظه اهمیت خاصی را در مناطق خشک وکویری پیدا کرده است.
بطور کلی دارای ۴۱۷ گونه است ویکی از بهترین گیاهان مرتعی برای تامین علوفه در مناطق خشک بحساب می آید. از گونه ها ی سازگار آن درایران می توان به A.canensens_A.lentiformis_A.halimus اشاره کرد.
در یک نگاه کلی میتوانیم اینگونه آتریپلکس را تعریف کنیم:
▪ بوم شناسی: مقاوم به خشکی- رطوبت وبارندگی های کم
▪ مقاومت به سرما: یخبندانهای زمستانه تاصفردرجه راتحمل میکند
▪ مقاومت به نمک های: MgCl۲-CaSo۴-No۲So۴
▪ مقاومت به شوری: درهدایت الکتریکی ۵-۱۰۰ میلی موزدرسانتیمتردر طبقات بالاو۲۰-۳۵درطبقات عمیق زمین رشد میکند.
▪ نیازهای خاکی: زمینهای شوره یاگچی شوریانمکی مرطوب را می پسندد.
▪ ارزش علوفه ی: چرای مستقیم احشام
▪ بهره برداری علوفه بوسیه احشام: گوسفند- شتر- شکارها(آهو- گوزن- بزکوهی)
▪ تولیدات چوبی: جبران کمبودموادسوختی درروستاها
▪ خواص دارویی: برای درمان استفراق- زردی- تومارهای گلوبکاربرده شده است
▪ ترکیب شیمیایی: از ۱۰۰گرم برگ۱۷گرم پرتئین- ۳گرم روغن- ۵۶ گرم کربوهیدرات- ۲۴گرم خاکستر می باشد.
▪ کشت: تکثیر بوسیله بذر- دربهار- ردیفهابه فاصله۶۰سانتیمتری
▪ برداشت کردن: چیدن برگهای جوان هر۴۰تا۶۰روز
▪ محصولات: ۴۵۰ تا ۸۰۰کیلوگرم درهکتار
▪ توزیع و پراکنش: درآسیا و اروپا بصورت خودرو می روید.
▪ توصیف: یکساله یا چندساله علفی- نیمه خشبی- ریشه های راست وبلند- گلازین پانیکول- گلهانروماده اند- برگهاتخم مرغی- بذربدون کاسه گل- میوه فندقه بالدار.
