خصوصیات گیاهشناسی :
جنس اپونتیا بیش از ۴۰۰ گونه با واریته های مختلف دارند. از گونه های معروف که در طبیعت یافت می شوند عبارتند از :
O.aciculata, O,armata, O.azurea, O.compressa, O.ficusindica, O.fragilis, O.galapageia, O.grandiflora, O.hystricina, O.longispina, O.macrocentra, O.microdasys, O.objecta, O.occidentalis, O.pencilligera, O.phaeacantha, O.polycantha, O.rhodantha, O.robusta, O.sulphurea, O.tomentosa, O.tuna. O.vulgaris, O.vulpina, O.wilcoxii
یکی از معروفترین نوع آن به اسم کاکتوس انجیری یا انجیر هندی پراکندگی وسیعی در جهان دارد. این گیاه عمدتاً به دلیل تولید محصول میوه، مورد کشت و کار قرار می گیرد. کاکتوس انجیری درختچه ای چندساله، به ارتفاع 3 تا 5 متر با ساقه ای ضخیم، آبدار یا گوشتی و کشیده تا قاشقی شکی است. به ساقه های این گیاه کلادود گفته می شود. برگ ها دارای اپیدرم مومی می باشند. کلادودهای یک تا دوساله می توانند تولید گل و میوه کنند. رنگ میوه ها از سبز کمرنگ تا قرمز پررنگ متغیر است. گل ها نیز به رنگ های سفید، زرد و قرمز دیده می شوند. این گل ها در نیمکره شمالی از اوایل بهار تا اوایل تابستان تشکیل می شوند و میوه ها نیز از آگست تا اکتبر می رسند. میوه های این گیاهان مزه ای مشابه مزه ی هندوانه دارند. هر میوه حاوی تعدادی بذر کوچک و سخت است که اغلب هنگام خوردن میوه ها، خورده می شوند اما کسانی که مشکلات گوارشی دارند باید از خوردن بذرهای این گیاه اجتناب کنند.
شرایط محیط رشد :
خاک مناسب برای رشد این گیاه خاکی است که دارای زهکشی مناسب باشد و رطوبت نداشته باشد. این گیاهان به آبیاری بیش از حد، بسیار حساس هستند.
نور کامل آفتاب یا نیم سایه برای رشد مناسب است.
در زمستان تا دمای بین ۵ تا ۱۰ درجه را تحمل می کند و برای مدت کمی دمای ۵ درجه را نیز تحمل می کند.
در تابستان به آبیاری منظم به طوری که هرگاه خاک گیاه خشگ شد آبیاری شود و در زمستان آبیاری خیلی کم تر باشد، در حدی که فقط گیاه چروکیده نشود.
در فصل تابستان از کود مناسب کاکتوس استفاده کنید. اپونتیا از جمله کاکتوس هایی است که ریشه های آن در فصل خواب نیز نیاز به کوددهی مناسب دارند.
ارزش غذایی و ترکیبات شیمیایی :
این گیاه منبع غنی از آب است و حدود 85 درصد آن را آب تشکیل می دهد. بذرها حاوی 10 درصد پروتئین و 6 تا 13 درصد اسیدهای چرب می باشند. اسیدچرب عمده ی این بذرها، اسید لینولئیک است. میوه ها دارای ویتامین ث (25 تا 30 میلیگرم در هر 100 گرم میوه) هستند که برای درمان بیماری های ناشی از کمبود ویتامین ث کاربرد دارند. همچنین این گیاه دارای بالاترین میزان سلنیوم است. رنگ قرمز آب میوه حاوی بتانین ها (بتانین و ایندیکازانتین) است. این گیاه همچنین دارای فلاونوئیدهایی نظیر کوئرستین، ایزورامنتین و کمفرول می باشد.
تکثیر:
بهترین راه تکثیر این گیاه قلمه زدن پدهای این گیاه است. بدین صورت که پد مناسبی را از گیاه جدا کرده و اجازه دهید تا در سایه چند روزی بماند تا محل زخم آن پینه ببندد و سپس در خاک مناسب کاشته و بعد از چند روز آبیاری را شروع کنید. پس از حدود یک ماه ریشه دار خواهد شد.