معرفی
اگرچه لیاتریس عطری به باغچه شما اضافه نمیکند، اما از لحاظهای دیگر انتخاب بسیار مناسبی است.
رنگ بنفش و یاسی مانند آن، یک نقطه خیره کنندهای در باغچه ایجاد میکند، گوشهای شما با وجود لیاتریس از صدای زنبورهای خوشحال پر خواهد شد!
قطعا هر بار که از کنار لیاتریس بگذرید، آن را لمس خواهید کرد. گلبرگهای کرکی و نرم آن در فصل تابستان ظاهر میشوند.
گل لیاتریس متعلق به علفزارهای آمریکای شرقی است.
لیاتریس یک گل چندسالانه بهاری است. قد آن بین ۶۰ تا ۱۲۰ سانتیمتر است و گل مورد علاقه پروانه هاست.
با گلمون همراه باشید تا روش نگهداری گل لیاتریس ، نماد و موارد مصرف آن را بدانید.
تاریخچه
نام لیاتریس، یک نام بسیار قدیمی و باستانی است که متاسفانه معنی آن در گذر زمان فراموش شده است.
نماد و معنی
گل لیاتریس نماد شادی ، لذت و برکت است. علاوه بر این، لیاتریس بیانگر تلاش دوباره، لیاقت رسیدن به مراتب بالا و عذر خواهی کردن هم هست.
انواع
حدود ۴۰ گونه طبیعی برای لیاتریس وجود دارد، اما از این میان تنها سه گونه از آن در دسترس است.
spicata ، aspera و pycostachya.
از ترکیب و پیوند زدن این سه گونه، مشتقات جدید و زیبایی ایجاد شده است،
مثلا :
Dotted blazing star، شکوفههای بنفش رنگی دارد و از تیر تا پایان پاییز شکوفه میدهد.
Floristan white ، به ارتفاع حدود ۹۰ سانتیمتر میرسد و مدت گلدهی طولانی دارد.
Kobold شکوفههایی شبیه به گل رز دارد و تا حدود ۶۰ سانتیمتر رشد میکند.
سمی بودن
گل لیاتریس برای کودکان و حیوانات خانگی سمی نیست.
روش کاشت و نگهداری
نور
گل لیاتریس به مکانی پرنور نیاز دارد.
خاک
لیاتریس گل مقاومیست و تقریبا در هر نوع خاک به خوبی رشد میکند. از زه کشی مناسب اطمینان حاصل کنید و اسیدیته خاک را خنثی نگه دارید.
آبیاری
در طول فصول گرم سال، هفتهای یکبار آن را آبیاری کنید. همین که چند سانتیمتر رویی خاک خیس شود کافی است.
لیاتریس نسبت به گرما و رطوبت حساس نیست و در مناطق خیلی گرم هم رشد میکند، اما اگر در زمستان غرقاب شود دچار پوسیدگی ریشه خواهد شد.
کوددهی
این گل خیلی به کود نیاز دارد، اما اگر مواد معدنی خاک کم بود و غنی نبود، سالی یکبار در فصل بهار به خاک کود ملایم اضافه کنید.
معطر بودن
لیاتریس عطر خاصی ندارد. اما گونههای کمی از آن عطر بسیار کم، ملایم و شیرینی دارند.
موارد مصرف
در گذشته، ساکنین بومی آمریکا از لیاتریس به عنوان یک دارو برای درمان فشار خون، کنترل میزان تعریق، ایجاد هیجان و گاهی هم خلط آور استفاده میکردند.